ไอ้เมฆออกปากชวนพวกเราทั้งหมดเห็นด้วยกับการเดินออกไปเที่ยวในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่น่าเดินเล่นไม่ว่าอากาศหรือธรรมชาตินั้นมันล้วนแต่บริสุทธิ์ทั้งสิ้น มันเป็นการเดินเล่นอย่างสนุกสนานและสิ่งที่ขาดไม่ได้ก็เห็นเป็นเรื่องของการจีบสาว ๆ แถวนั้นเรื่องนี้ต้องยกให้ไอ้เมฆเขาเพราะว่าเขาเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในเรื่องนี้แต่ก็เห็นแต่ละรายมักจะตายเพราะหญิงบ่อย ส่วนนายเมฆก็เป็นบ่อยที่อกหักเพราะผู้หญิง เรื่องนี้ผมก็ไม่ถนัดนักเพราะโดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบธรรมชาติมากกว่าเรื่องผู้หญิง แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเพราะว่ามาด้วยกันแล้วนี่ก็ต้องตกกระไดพลอยโจนไปด้วย
เราเดินเล่นกันมาถึงบ้าน ๆ หนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านที่ดูแล้วสวยมากทีเดียวพอผมเห็นก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันที ภายในบ้านจัดวางเป็นระเบียบมันดูร่มรื่นมากทีเดียว แต่ก็ดูแปลกเพราะว่าภายในบ้านเงียบเซียบเหมือนไม่มีใครอยู่ผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักได้แต่เดินผ่านไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
วันนั้นอากาศเริ่มเย็นตั้งแต่หัวค่ำ พวกเราเดินจนมืดแต่ก็ยังดีที่ว่าที่นั่นมีไฟฟ้าใช้บ้างแล้วก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ พวกเราจึงไม่คิดจะกลับในขณะนั้นยังอยากที่จะเดินชมธรรมชาติบ้านนอกอยู่ อากาศเริ่มเย็นจนทนไม่ไหวพวกเราทั้งหมดจึงคิดว่าจะกลับไปก่อกองไฟที่บ้านให้อุ่นดีกว่าที่จะมาเดินเล่นอย่างนี้
คืนนั้นพวกเรานอนตั้งแต่หัวค่ำเลย อากาศในตอนกลางคืนนั้นหนาวมากจริง ๆ ไม้กระดานนั้นไม่ต้องพูดถึงมันเย็นจับขั้วหัวใจเลยทีเดียวพวกเราต้องใส่ถุงเท้ากันความหนาวผมเริ่มหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มาได้ยินเสียงไก่ในเล้าใต้ถุนบ้านของไอ้โจ้มันส่งเสียงเหมือนคนคุยกัน ในตอนแรกผมก็เห็นว่ามันไม่น่าจะเป็นอะไร แต่พอฟังอีกทีอย่างตั้งใจมันเป็นเสียงเหมือนกับว่ามีคนอยู่ด้านล่าง
ผมจึงค่อยๆ เปิดมุ้งแล้วย่องออกมาก้มหัวลงดูที่ใต้ถุนบ้านแสงจันทร์สลัวๆ ที่สาดส่องแสงผ่านซ่องหลืบไม้ทำให้ผมสังเกตเห็นร่างคนกำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ที่สุ่มไก่ แต่ก็ไม่คิดว่าเป็นขโมยคิดว่าจะเป็นญาติของไอ้โจ้มัน แต่ที่น่าสงสัยในช่วงนั้น ผมเห็นคน ๆ นั้นกำลังนั่งกินอะไรสักอย่างแน่นอน แต่ทำไมต้องมากินในเวลานี้ด้วย เพราะนาฬิกาข้อมือของผมบอกเวลาตี 1 เข้าไปแล้ว และเขาไม่หนาวบ้างหรือไงในเมื่อกองไฟก็ไม่ได้ก่อ ผมเริ่มสงสัย ผมคลานไปเรียกพวกเพื่อน ๆ ทั้งหมด แต่ไม่มีไอ้โจ้เพราะมันนอนอีกห้องหนึ่ง
“เฮ้ย…นั่นใคร เข้ามาทำอะไรอยู่ที่นั่น”
