มีนักบวชพรรษามากกับนักบวชพรรษาน้อยสองรูปเดินทางไปด้วยกัน จนกระทั่งทั้งคู่ต้องข้ามแม่น้ำขนาดใหญ่ จำเป็นต้องเดินข้ามเพราะสะพานข้ามแม่น้ำขาดเสียหาย
นักบวชทั้งสองรูปพบผู้หญิงผู้หนึ่งคนซึ่งไม่สามารถข้ามแม่น้ำไปได้เนื่องจากสะพานขาดนั้น
นักบวชพรรษามากจึงอาสาจะให้ผู้หญิงนั้นขี่หลังแล้วข้ามฟากไป
นักบวชพรรษาน้อยเห็น อย่างนั้นจึงรู้สึกขุ่นเคืองว่าทำไมนักบวชพรรษามากจึงทำอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่เป็นนักบวชไม่ควรจะสัมผัสหรือใกล้ชิด ผู้หญิงขนาดนี้ แต่ก็คิดอยู่ในใจไม่ได้ถามนักบวชพรรษามาก
หลังจากที่ข้ามฟากเสร็จนักบวชทั้งสองรูปและผู้หญิงต่างก็แยกย้ายไปตามทางของตน แต่ในใจของนักบวชพรรษาน้อย ยังคงคิดวนเวียนตั้งคำถามในใจตลอดเวลาว่าการกระทำของนักบวชพรรษามากนั้นไม่เป็นการสมควรกับนักบวช
คิดวุ่นวายอยู่อย่างนั้นเก็บเงียบอยู่ในใจไม่ถามนักบวชพรรษามาก
ท่านคิดวนเวียนอยู่อย่างนั้นทำให้ท่านแทบบ้าจนมาถึงจุดหยุดพัก นักบวชพรรษาน้อยอดทนเก็บเรื่องในใจต่อไปอีกไม่ไหวจึงถามนักบวชพรรษามากกว่า
“ท่าน ทำไมไม่สำรวมถึง ความเป็นนักบวชเลย ทำไมถึงได้สัมผัสผู้หญิงและผู้หญิง คนนั้นเป็นคนสวยเสียด้วย ท่านเป็นคนบอกผมเองว่าท่าน เป็นนักบวชที่บริสุทธิ์ไม่ใช่หรือ?”
นักบวชพรรษามากประหลาดใจแล้วย้อนกลับไปถาม นักบวชพรรษาน้อยว่า
ผมวางผู้หญิงสวยคนนั้นไปตั้งหลายชั่วโมงแล้ว เหตุใดท่านยังอุ้มผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกเล่า