อาจารย์เซนได้ถามเณรน้อย
“ถ้าปีนี้เราอายุ 80 ปีแล้ว เรียกว่าเรายื้อไว้ไม่ยอมตาย หรือ มีชีวิตอยู่อย่างดี?”
“คิดไม่ออกครับ” เณรน้อยตอบ
อาจารย์เซนจึงอธิบายว่า
ผู้ที่ตั้งแต่เช้าจรดเย็น เอาแต่กลัวความตาย ย่อมเรียกว่า “ยื้อไว้ไม่ยอมตาย”
ส่วนผู้ที่มองไปข้างหน้าในทุกๆ วัน จึงเรียกว่า “มีชีวิตอยู่อย่างดี”
เมื่อมีโอกาส มีชีวิตอยู่ต่ออีกหนึ่งวัน ก็ต้องใช้มันให้ดีที่สุด
ผู้ที่ยามมีชีวิต เอาแต่กลัวความตาย
เอาแต่จุดธูปสวดมนต์ภาวนา เพื่อหวังว่าตายแล้วจะกลายเป็นพุทธะ ล้วนไม่มีทางเป็นพุทธะ
จากนั้นจึงกล่าวว่า
“วันนี้มีชีวิตอยู่แล้ว แต่กลับไม่ตั้งใจใช้ชีวิตให้ดี
เมื่อตายไป ฟ้าก็คงไม่ประทานชีวิตที่ดีกว่ามาให้หรอก”
