เธอไปคลินิกศัลยกรรมที่คนไทยนิยมในเกาหลี
เมื่อเธอได้พบกับคุณหมอและเล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง
“คุณแพรก่อนที่คุณแพรจะตัดสินใจอะไ รผมมีแฟ้มและจดหมายที่ส่งมาให้คุณแพร คุณอ่านก่อนตัดสินใจยังไงค่อยบอกผมนะครับ”
หญิงเริ่มเปิดแฟ้มซื้อขายเป็นแฟ้มประวัติคนไข้
รูปและรายละเอียดที่เขาเห็นคือบูรพานั่นเอง เป็นรายละเอียดเปรียบเทียบรูปร่างและหน้าตาตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย จนเขากลายเป็นคัตเตอร์ของเธอในทุกวันนี้
หญิงสาวเริ่มน้ำตาไหลออกมา ที่ผู้ชายขี้เหร่ที่สุดแต่ดีกับเธอที่สุดหายไป เพื่อมาทำอย่างที่เธอต้องการให้เขาเป็น เธอเปิดดูจนหน้าสุดท้ายจึงเจอจดหมายฉบับหนึ่ง
แพรจดหมายฉบับนี้บูรพานะ ไม่ใช่คัตเตอร์ ผมได้พิสูจน์ให้คุณรู้แล้วว่าผมเป็นอย่างที่คุณต้องการได้ ผมทำไม่ใช่เพื่อเอาชนะ หรืออะไรทั้งสิ้น ผมทำเพื่อให้คุณรู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำให้คุณได้ทุกอย่าง ส่วนบทบาทของคัตเตอร์นั้นผมทำไปเพื่อให้คุณรู้ว่าการที่เรารัก และจะทำเพื่อใครสักคนจริงๆมันเป็นยังไง คุณอาจอยากทำเพื่อเอาชนะคัตเตอร์ แต่สำหรับบูรพาแล้วแพรไม่จำเป็นต้องทำอะไร เพราะเขารักคุณเสมอและตลอดไป
ปล.ถ้าคุณกลับมาประเทศไทยโดยที่ผิวคล้ำ และอกเท่าเดิม บูรพาจะขอคุณแต่งงาน
.
.
.
หญิงสาวร้องไห้วิ่งออกหาคุณหมอที่อยู่นอกห้องตรวจ พร้อมกับยิ้มออกมา
“คุณหมอคะ ฉันไม่ทำแล้วค่ะฉันจะกลับประเทศไทย”
