ไม่คิดหรือว่าการพูดด้วยเหตุผลมันจะดีกว่า
ต้องเข้าใจนะครับ ขนาดเหรียญยังมีสองด้านได้ แล้วทำไมวิธีการสั่งสอนจะมีหลายรูปแบบไม่ได้ ซึ่งผมก็เลือกแบบนี้ครับเพราะมันเข้าถึงจิตวิญญาณดี การใช้เหตุผลนั่นมันก็ดีครับ แต่ผู้ฟังอาจจะคิดว่ายังให้โอกาสเข้าทำได้เรื่อย ๆ แต่เมื่อไหร่ที่เอาจริงขึ้นมา เมื่อนั้นแหละ ที่เขาถึงจะรู้ตัวว่าต้องพัฒนาตัวเองได้แล้ว เพราะไม่อย่างนั้นก็จะเป็นคนที่ไม่เอาไหนอยู่วันยันค่ำครับ
มาถึงจุดนี้มีความสุขไหม
มีความสุขดีครับ ผมไม่คิดว่าจะต้องวิ่งเข้าหาความฝันของตัวเองอย่างเดียว บางทีต้องมองโลกความเป็นจริงแบบที่ผู้ใหญ่ท่านสอน ท่านดุด่า เพราะผมคิดว่ายังไงมันก็ต้องใช้เวลาครับ อยู่ดี ๆ จะมาเปลี่ยนแปลงอะไรง่าย ๆ มันเป็นไปไม่ได้หรอก
อย่างที่นักวิชาการพูดไว้ว่า เป็นเวลาเกือบร้อยปีกว่าที่จะเปลี่ยนเจเนอเรชั่นอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้อยากให้ทุกคนมองว่าผมอยู่ในยุคที่โลกมีการอบรมสั่งสอนที่โคตรฮาร์ดคอร์ ซึ่งมันเป็นจุดเด่นของยุคผมเลยนะ มีความสุขกับมันเถอะครับ ถ้าร้อยปีข้างหน้าจะเปลี่ยนก็ค่อยว่ากันใหม่ อย่างน้อยคนยุคหน้าก็ยังสามารถเข้าใจได้ว่ามันมีวัฒนธรรมแบบนี้เกิดขึ้นในสังคม การดุด่าแบบคนที่รักเพื่อให้คนที่เรารักพัฒนานั่นแหละคือสิ่งที่ควรเก็บไว้เป็นประวัติศาสตร์ครับ
