ทดลองมันเกี่ยวกันยังไงกับการฝึกร่างกาย
ตอนเด็ก ๆ เรามีทุนเดิมที่ชอบการเล่นมวยปล้ำใช่ไหมครับ พอขึ้นมาช่วงประถม 5 เราก็เริ่มเล่นต่อสู้ไปทางแนวการ์ตูนญี่ปุ่น เรามักจะเห็นพระเอกโดนเหล่าร้ายรุมเสมอแต่สุดท้ายพระเอกก็สามารถใช้ท่าไม้ตายสุดท้ายจัดการทุกคนได้ ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วผมก็ต้องเป็นพระเอกแน่นอน มันก็เลยเป็นแนวความคิดผม เพื่อน ๆ ก็รุมกันไปสุดท้ายเราเป็นพระเอกเราก็ชนะอยู่ดี การโดนเพื่อนรุมไม่ได้แค่ฝึกความแข็งแกร่งของร่างกายเท่านั้น แต่ก็ยังฝึกด้านจิตใจอีกด้วยนะครับ
มันเกี่ยวยังไงกับการทดลอง
ต่อจากนี้ครับพอเรามีการรับแรงมือแรงเท้าของเพื่อน ๆ ได้ แต่ใครมันจะไปอยากเล่นทุกวี่ทุกวัน ซึ่งก็ทำให้การฝึกฝนของผมหยุดชะงักเหมือนกัน มีวันหนึ่งเพื่อนเขาขอลองต่อยเราได้ไหม แบบว่าอยากรู้ว่าถ้าไปต่อยคนอื่นจะเจ็บไหม เราก็โอเคนะไม่ได้ว่าอะไร เพื่อนมันก็ลองหลายมัดเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้เจ็บปวดอะไร เราก็เลยเปลี่ยนใหม่จากเล่นต่อสู้มาเป็นการทักทายของเพื่อน ๆ ที่พัฒนาร่างกายของเราให้แข็งแกร่ง
ทีนี้มันก็มีมาหลากหลายรูปแบบเลยครับ เพื่อนบางคนเขามาขอลองต่อยท่านี้ว่าเจ็บไหม แกล้ง ๆ เดินมาข้างหลังแล้วเอาเข่ากระแทกข้อพับเราว่าเราจะขาอ่อนล้มลงไหม หรือตอนเราวิ่งมันยกเท้าขว้างเพื่อดูแรงกระโดดของเราว่าเราสามารถปรับสมดุลร่างกายเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บจากการล้มได้มากน้อยเพียงไหน เพื่อน ๆ ก็เลยเข้ามาทักทายเราหลายรูปแบบจนเราแข็งแกร่งขึ้นทุกกวัน
นอกจากโดนเพื่อน ๆ กระทืบในบทบาทพระเอกที่อยู่ท่ามกลางวงล้อมของเหล่าร้าย หรือการวัดแรงหมัด มีอะไรที่เราได้รับจากโรงเรียนอีก
พวกเล่นต่อสู้หรือการขอลองหน่อย ส่วนใหญ่ในโรงเรียนก็ไม่มีใครกล้าสู้จริง ๆ ก็แอบดีใจนะครับที่เราแข็งแกร่งพอตัว อาจจะเป็นเพราะร่างกายที่ใหญ่โตของเราเลยไม่มีใครคิดจะเจ็บตัวมากกว่า โดนหยอกนิดหน่อยมากกว่าแต่ไม่ใช่การแกล้งเด็กอ้วนนะเหมือนกับเพื่อนไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งเราแต่เป็นการเล่นแบบไม่ได้ตั้งใจมากกว่า
ยังไง
มันเป็นการเล่นของเพื่อนที่ไม่ได้ตั้งใจมากกว่าครับ ตอนนั้นแกล้งเพื่อนคนหนึ่งทีนี่เราก็วิ่งหนีมัน ซึ่งพวกเราก็ไม่รู้ว่ามันถืออะไรมาด้วย เราก็วิ่งหนีไปด้วยกันเยอะเลยนะ แต่ด้วยที่เราตัวใหญ่มันเลยเป็นเป้าที่ปาอะไรมาก็โดนแน่ ๆ แล้วมันก็ปามาจริง ๆ ครับ แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ด้วยความที่วิ่งกันมาไกลก็เลยหยุดเพราะเหนื่อย จากนั้นมือเราไม่รู้ว่าจับอะไรก่อนหลังแต่พอแบมือออกมา มีเลือดอยู่บนฝ่ามือเรา ตอนแรกเราถามเพื่อนทุกคนเลยว่าใครเป็นอะไรหรือเปล่า แต่ตัวเองรู้สึกเจ็บ ๆ ที่ก้นเลยลองจับดูสรุปว่าเป็นเลือดของเราเอง ก็เลยมองของที่เพื่อนมันปามาว่ามันคืออะไร สรุปมันปากรรไกรมา เต็ม ๆ ก้นเราเลยครับ เพื่อนตกใจมากเพราะเลือดไหลเต็มกางเกงคือมันชุ่มกางเกงเลยขนาดกางเกงดำนะครับ
ถามว่าโกรธไหมตอนนั้นเราไม่โกรธนะ เราออกจะงงนิดหน่อยมากกว่าว่าเป็นเพราะเราเหนื่อยหรือเป็นเพราะความแข็งแรงของร่างกายเรา มันก็เจ็บนิด ๆ นะ แปลก ๆ ดีแต่ตอนนี้กลับมาคิดก็ตลกดีที่เราไม่เจ็บอะไรเลย จนทุกวันนี้เราได้รับชื่อนี้มาเพราะเราทนเป็นรถถังนี่แหละ จนเพื่อนในวงการมวยปล้ำเอาอะไรมาตีเรา เราก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว ต้องถือว่าโชคดีที่เราโดนกรรไกรในวันนั้น
ฟังแล้วทำไมมันเหมือนโดนแกล้งเลย
พอถ้าคิดแบบนั้นมันก็ใช่นะครับ แต่ถ้าคิดแบบผม ก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้มากกว่า ใครจะคิดละครับว่าโดนแกล้งมันจะผลักดันเราให้เราได้มาไกลถึงขนาดนี้ ก็ไม่มีหรอกครับ ยิ่งคนที่คิดว่าโดนแกล้งแล้วต้องแกล้งกลับนี่ยิ่งทำให้ตัวเองเจ็บตัวฟรี ๆ เลย มันไม่เหมือนในสไปเดอร์แมนนะ ที่อยู่ ๆ เด็กโดนแกล้งจะมีใยแมงมุมหรือพลังวิเศษเอาคืนพวกแก๊งในโรงเรียนได้ มันอยู่ที่การผลักสิ่งที่เป็นปมด้อยมาสร้างเป็นปมเด่นแบบนี้มันถึงจะไปได้ไกลกว่าการเอาคืนคนที่แกล้งเรา
