ซ่อนหา : PakGa

นิยายสั้นแนวเขย่าขวัญและระทึกขวัญ (Thriller)

โดย : PakGa
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!

“พลอย!! แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่งในบ้าน!”

แอด~ ปัง!!

“แม่ไม่ต้องมาว่าหนูเลยนะ เพราะแม่นั่นแหละ หนูจะไปโรงเรียนสายอยู่แล้วทำไมแม่ไม่เข้าไปปลุก” ว่าแล้วเด็กสาวก็วิ่งออกจากบ้านไป

พลอยเป็นเด็กสาว ม.ปลายที่เรียนอยู่ในโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง พลอยอาศัยอยู่ที่บ้านไม้ชั้นเดียว บ้านของพลอยไม่ได้อยู่ห่างจากโรงเรียนมากนัก ทำให้สามารถเดินไปโรงเรียนได้ แต่ถึงจะบ้านไกลนักเรียนก็คงต้องปั่นจักรยานไปโรงเรียนเอง เพราะแถวนี้เป็นแถบชานเมืองแถมตัวโรงเรียนก็ตั้งอยู่บริเวณที่ไม่มีรถประจำทางผ่าน

ระหว่างที่พลอยกำลังวิ่งอยู่นั้นเธอก็เห็นส้มที่ปั่นจักรยานมาด้วยความรีบร้อน ส้มที่เห็นพลอยเหมือนกันก็ได้จอดให้พลอยขึ้นมาซ้อนท้าย แล้วส้มก็ปั่นจักรยานตรงไปที่โรงเรียน

ทั้งสองพากันมาถึงโรงเรียน “ขอบคุณนะส้มถ้าฉันไม่ได้แกช่วยไว้ ฉันต้องมาสายแน่ ๆ” พลอยกล่าวขอบคุณ

“ไม่เป็นไรๆ” ส้มที่หอบอยู่ข้างจักรยานก็ได้โบกมือแล้วกล่าวตอบรับ

“ฟู่~ ไปกันเถอะอีก 7 นาทีจะได้เวลาเข้าแถวแล้ว” ว่าแล้วส้มก็หมุนตัวพลอยไปอีกทาง แล้วผลักให้เดินไปข้างหน้า

“ว่าแต่แกเถอะ ทำไมวิ่งหน้าตั้งมาโรงเรียนอย่างนั้นล่ะ ตื่นสายอีกใช่ไหม ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ส้มกล่าวด้วยน้ำเสียงขบขัน

“ว่าแต่ฉันแกก็ตื่นสายเหมือนกันนั่นแหละ” พลอยว่าด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก

ทั้งสองพากันเดินตรงไปที่เข้าแถว ระหว่างทางที่เดินไปนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของสองสาวเพื่อนรักในบรรดาเพื่อนในห้อง พลอยและส้มจะสนิทกันมากที่สุด เนื่องจากทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ตอนเรียนชั้นประถมก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกันแล้วก็เป็นอย่างนี้มาตลอดจนถึง ม.ปลาย อีกทั้งพ่อแม่ของทั้งสองยังรู้จักกันอีกด้วย
.
.
.

ช่วงเวลาตอนเช้าก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนมาถึงคาบวิชาแนะแนว ที่ดูเหมือนว่าวันนี้ครูแนะแนวจะป่วยและไม่มีครูมาเข้าแทน ทำให้คาบนี่กลายเป็นคาบว่างไปโดยปริยาย ทุกคนในห้องก็ต่างพากันจับกลุ่มคุยเม้าท์มอยกันไป ไม่เว้นแม้กระทั่งกลุ่มของพลอยและส้ม

“นี้ๆ พวกแกเคยได้ยินเรื่องเล่าเรื่องการละเล่นของโรงเรียนเราไหม” ฝ้ายสาวสวยปากร้ายขัดกับหน้าตาเอ่ยขึ้น

“การละเล่นอะไร??” พลอยถามด้วยความสงสัย

“การละเล่นซ่อนหาครับ มันเป็นเรื่องเล่าของโรงเรียนเราครับ” กันต์หัวหน้าห้อง ดีกรีเด็กเรียนดีประจำชั้นพูดขึ้น

“หึ เรื่องไร้สาระ เรื่องแบบนั้นก็คงมีใครสักคนแต่งขึ้นมา ใครเชื่อก็ปัญญาอ่อนแล้ว” เต๋าหนุ่มล่ำเลือดร้อนพูดขึ้นอย่างรู้สึกรำคาญ

นอกจากส้มแล้วพลอยก็ยังมีกลุ่มเพื่อนที่สนิทอยู่อีก ซึ่งประกอบไปด้วย ฝ้ายและเต๋าที่ยืนเถียงกันอยู่ โดยมีกันต์ยืนเป็นนายห้ามทัพ แล้วยังมีดินหรือเรนนี่หนุ่มหล่อใจสาว และปูเป้สาวเงียบปากร้ายที่นั่งมองเพื่อนทั้งสองที่ทะเลาะกันอยู่

“แล้วจะบอกฉันได้รึยังว่าไอ้การละเล่นซ่อนหาเนี้ย กลายมาเป็นเรื่องเล่าของโรงเรียนเราได้ยังไง” ทันทีที่พลอยพูดขึ้นทุกคนก็อ้าปากค้างหันมามองที่เธอทันที ไม่เว้นแม้แต่ส้ม

“อ่อ คือว่านะพลอย มันมีเรื่องเล่าอยู่ว่า เมื่อก่อนเคยมีนักเรียนที่นี่เล่นซ่อนหากัน แล้วอยู่ๆ ก็มีนักเรียนคนหนึ่งได้หายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่านักเรียนคนนั้นเป็นหรือตาย แล้วยังว่ากันต่อมาว่าถ้าใครเล่นซ่อนหาในโรงเรียนจะต้องมีคนหายไปหนึ่งคน แต่ก็มีหลายบอกว่ามันเป็นเรื่องหลอกเด็กที่พวกครูเขาแต่งขึ้นมาหลอกนักเรียน เพราะเมื่อก่อนแถวนี้เป็นป่า ถ้าเด็กไปเล่นอะไรแบบนี้เข้าจะพากันหลงป่าเอานะครับ” กันต์เอ่ยตอบข้อสงสัยของพลอย พลอยที่ได้ยินที่กันต์เล่าก็ได้แต่พยักหน้า

“แต่ที่ฉันพูดเรื่องนี้ ฉันหมายถึงวิธีการเล่น” ฝ้ายเอามือกอดอกแล้วพูดขึ้น

“วิธีเล่นอะไรของแกฝ้าย” ปูเป้ถามฝ้ายด้วยความสงสัย