หลังจากที่ฉันพักไปได้ไม่นาน ก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเข้มเอามือมาสะกิดฉันเบาๆ เพื่อเรียกให้ฉันมองออกไปข้างนอก ตอนนั้นเองที่ฉันเห็นไอพวกคนร้าย มันจับผู้หญิงสาววัยรุ่นมาเพิ่ม เมื่อฉันกำลังจะหันไปเพื่อจะบอกกับเข้มว่า ให้รอสักพักกำลังจะเรียกกำลังเสริม ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยสักคำ เข้มก็ลงจากรถ และเดินตามพวกคนร้ายไป ฉันจึงไม่มีทางเลือกและลงตามเข้มไปเพราะมีคนร้ายข้างในหลายคน
“รอฉันด้วย” ฉันกระซิบบอกเข้ม
แล้วเราทั้งสองคนก็ค่อยๆ เดินเข้าไปในโกดังของพวกคนร้ายอย่างเงียบๆ เมื่อเข้าไปฉันก็เจอกับห้องหลายห้อง โดยในแต่ละห้อง มีผู้หญิงสาวที่โดนพวกคนร้ายพวกนี้จับมาขังเอาไว้ ฉันรีบเดินไปปลดล็อคประตูเพื่อช่วยผู้หญิงพวกนั้นอย่างเงียบๆ และไม่ทันไรนั้นเองที่พวกคนร้ายก็มาเจอฉันและเข้มเข้า
พวกมันรีบวิ่งเข้ามาหาฉันและเข้มพร้อมอาวุธมีดและปืน มองไปฉันคิดว่าพวกมันน่าจะมีกันอยู่ 4 คน โชคดีค่ะ ที่เข้มเป็นตำรวจที่เก่งเรื่องการต่อสู้และใช้ปืนเป็นอย่างมาก ทั้งฉันและเข้มเราต่อสู้กับพวกคนร้าย จนพวกมันนอนสลบกันไปทุกคน เพราะโดนเข้มจัดการ
ฉันเเละเข้มเห็นว่าพวกนั้นไม่น่าจะลุกขึ้นมาสู้กับเราต่อได้ เราเลยไปช่วยผู้หญิงที่โดนจับมาต่อ
แต่ทันใดนั้นเองก็มีคนร้ายคนนึง หยิบปืนขึ้นมาและยิงตรงมาที่ฉัน ตอนนั้นฉันไม่ทันได้ตั้งตัว และคิดในใจว่าฉันต้องโดนยิงแน่ๆ แต่เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเข้มดันวิ่งแล้วเอาตัวมารับกระสุนแทนฉัน เข้มโดนยิงเข้าที่ไหล่ซ้ายเต็มๆ ฉันรีบวิ่งเข้าไปยิงคนร้ายคนนั้น และช่วยเข้มทันที ฉันตกใจกับสิ่งที่ได้เห็นมาก ฉันไม่คิดเลยว่าคู่หูของฉันคนนี้จะมารับกระสุนแทนฉัน โดยเข้มสลบไป และไม่นานกำลังเสริม ที่ฉันเรียกไปตั้งแต่ตอนแรกก็มาถึง ฉันรีบพาเข้มขึ้นรถฉุกเฉินไปโรงพยาบาลทันที ตอนนั้นเข้มเลือดไหลเยอะมาก แถมยังไม่ได้สติ จนฉันกลัวเหลือเกินว่ากระสุนจะไปโดนเส้นเลือดใหญ่ของเขารึป่าว
.
.
.
ไม่นานก็ไปถึงโรงพยาบาล คืนนั้นฉันอยู่เฝ้าคู่หูของฉันทั้งคืนด้วยความคิดที่ว่า เขาจะเอาตัวเข้ามารับกระสุนแทนฉันทำไม ฉันรู้สึกผิดที่ทำให้เข้าต้องมาโดนยิงแทนฉัน เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เข้มก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน ฉันอยู่เฝ้าเขาทั้งคืนจนเขาฟื้น วันนั้นฉันลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมเห็น เข้มกำลังมองมาที่ฉัน
“ตื่นแล้วหรอหมวด” เขาถามฉันพร้อมส่งยิ้ม
“โทษทีมาเฝ้านายแต่ฉันกลับหลับซะเอง” ฉันพูด
เค้าส่งยิ้มมาให้ฉันอีกครั้ง โดยไม่ได้พูดอะไร
“แล้วนี่ นายยิ้มอะไรของนาย” ฉันถามเขา
“ผมโล่งใจหนะ ที่หมวดปลอดภัย” เขาพูด
“แล้วนายหละ เอาตัวมารับกระสุนแทนฉันทำไม มันอันตรายนายอาจตายได้เลยนะ” ฉันพูดเชิงดุเขาไป
“ผมไม่เป็นอะไรหรอก ผมทนได้แต่ถ้าหมวดเป็นคนโดนยิง ผมคงทนไม่ได้มากกว่า” ปฎิเสธไม่ได้ว่าตอนนั้น หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฟังเขาพูด ฉันรีบตัดบทสนทนาทันทีเพราะหน้าของฉันมันเริ่มแดงแถมใจยังเต้นรัวๆ อีกด้วย
