อ่อ…มีอีกอย่างหนึ่งที่แม่ลืมบอกไป บ้านของเราหนูกับแมลงสาบมันเยอะนะ เพราะช่วงที่แม่ป่วยก็เอาแต่นอนอยู่ในห้อง ไม่ค่อยได้ออกไปเก็บกวาด ลูกเองก็เรียนหนัก แม่ก็เลยไม่กล้าไหว้วาน … เวลาที่ลูกทานข้าวเสร็จแล้วก็อย่าลืมล้างจานนะลูก เดี๋ยวเกิดดึก ๆ ดื่น ๆ พวกมันพากันออกมากินเศษอาหาร เผลอทำช้อนชามตกแตกไป ลูกจะตกใจตื่นหงุดหงิดเสียอารมณ์ไปเปล่า ๆ …
เพล้ง !
เสียงจานตกกระทบพื้นซีเมนต์ทำให้อธิปสะดุ้ง แต่เขาก็ยังพยายามครองสติของตนไว้ เพื่ออ่านบันทึกอีกสองบรรทัดสุดท้ายของแม่ให้จบ
ไม่รู้ว่าลูกจะทันได้อ่านบันทึกเล่มนี้ของแม่ก่อนวันเลือกตั้งหรือเปล่า แต่ยังไงแม่ก็สัญญา ว่าแม่จะพยายามให้ลูกได้อ่านมัน!
เสียงหมาที่เงียบไปได้พักหนึ่งหอนขึ้นพร้อมกัน อธิปไม่ได้คิดไปเอง พวกมันหอนอยู่รอบ ๆ บ้านของเขาเท่านั้น
อธิปขนลุกซู่ รู้สึกเหมือนกับมีใครเอาน้ำที่เย็นเฉียบที่มีอุณหภูมิติดลบ…ราดรดลงตั้งแต่ศีรษะไปจนถึงปลายเท้า ในขณะที่สายตาของเขาเหลือบไปเห็นปฏิทินที่แขวนอยู่ข้างฝาบอกว่า — วันนี้เป็นวันที่ 17 พอดี
จะไม่ให้อธิปขนลุกได้ยังไง ก็ในเมื่อเสียงที่เขาคิดว่ามันเป็นเสียงจานตกกระทบพื้นซีเมนต์เมื่อครู่นี้ … มันไม่ได้ดังมาจากในห้องครัวนี่นา
อธิปได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองเต้นตุบตับ รุนแรง ในขณะที่เขาเห็นเงาดำ ๆ ของใครคนหนึ่งปรากฏอยู่ตรงปลายหางตา!
