โดย : มะลิ
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
สวัสดีค่ะฉันชื่อสีน้ำ หลายคนๆที่เคยเจอหรือรู้จักฉัน คงจะคิดว่าฉันเป็นแค่นักเขียนรีวิวอาหารธรรมดาๆคนนึง แต่ความไม่ธรรมดาของฉันที่คนอื่นไม่รู้ก็คือ ฉันสามารถมองเห็นอนาคตของใครก็ได้ แค่ผ่านการจ้องตาของคนๆนั้น แต่ความสามารถพิเศษของฉันก็มีข้อจำกัด เพราะในขณะที่ฉันมองเห็นอนาคตของคนอื่นได้ ฉันกลับไม่สามารถมองเห็นอนาคตของตัวเอง และการที่ฉันมองเห็นอนาคตของคนอื่นได้แต่ของตัวเองกลับไม่เห็นนี่เอง ที่ทำให้ฉันยิ่งอยากเห็นอนาคตของตัวเองเข้าไปอีก แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามมากแค่ไหน ความพยายามของฉันก็ต้องศูนย์เปล่าทุกครั้งไป
จนเมื่อในวันหนึ่ง ที่ฉันได้เดินทางไปชิมอาหารตามร้านเพื่อที่จะนำมารีวิวเหมือนทุกวัน ฉันก็ได้พบกับผู้ชายคนนึง ที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร ในขณะที่เขากำลังแนะนำอาหารให้กับฉัน ฉันก็ได้เผลอไปสบตากับเขาเข้าพอดี และภาพที่ฉันเห็นจากดวงตาของเขานี่เอง ที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของผู้ชายคนนี้กับฉันต้องเปลี่ยนไป
เพราะภาพที่ฉันได้เห็นคือ อนาคตของเขาโดยในภาพเป็นเหมือนจะเป็นแค่งานแต่งงานธรรมดาๆที่ตั้งอยู่ริมทะเล แต่ที่ไม่ธรรมดาเห็นทีคงจะเป็นเจ้าสาวในภาพ เพราะผู้หญิงที่เป็นเจ้าสาวของเขาคือฉันเอง นั้นมันตัวฉันใส่ชุดแต่งงานสีขาวยาวสวย ยืนจับมือเขาอยู่ในงานแต่งงาน ท่ามกลางพ่อแม่และคนรู้จักของฉัน ฉันรู้สึกตกใจกับสิ่งที่เห็นเป็นอย่างมากเลยนิ่งไป
“คุณครับ ฟังผมอยู่รึป่าว” เจ้าของร้านอาหารคนนั้นถามฉันเพราะเห็นฉันนิ่งเงียบไปสักพัก เมื่อได้ยินเสียงเขาฉันก็สะดุ้ง
“อ้อ ไม่มีอะไรค่ะ” ฉันตอบเขากลับไป
หลังจากนั้นฉันก็รีบกินอาหารในร้านให้เสร็จและออกมาจากร้านทันทีโดยให้เหตุผลกับเขาว่า เดี่ยวฉันจะต้องรีบกลับมาเขียนรีวิวต่อที่ออฟฟิต และเมื่อฉันกลับมาถึงออฟฟิตของฉัน ฉันก็รีบสืบประวัติของเจ้าของร้านคนนั้นทันที ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ทำไมในภาพอนาคตของเขาถึงมีฉันอยู่ด้วย ต้องบอกเลยว่าฉันตกใจกับภาพที่ได้เห็นมาก เพราะฉันไม่เคยเห็นตัวฉันเองในอนาคตของใครมาก่อนเลย เมื่อสืบประวัติของเจ้าของร้านคนนั้น ผ่านทางข้อมูลร้านของเขาในอินเทอร์เน็ต และจากการถามพี่ในที่ทำงานที่รู้จักกับเขาก็พบว่า
เขาเป็นเชฟชื่อดัง ที่เริ่มมาเปิดร้านอาหารในไทยได้ไม่นาน เพราะเขาเพิ่งกลับมาจากเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ ข้อมูลของเขาทั้งหมดยิ่งทำให้ฉันแปลกใจเข้าไปใหญ่ว่าเชฟจบนอกบ้านรวยอย่างเขา จะมาแต่งงานกับนักรีวิวอาหารธรรมดาๆอย่างฉันได้ยังไง หลังจากวันนั้นเองที่ฉันก็พยายามหาทางไปร้านของเขาอยู่บ่อยๆเพราะอยากทำความรู้จักกับเขาให้มากขึ้น ฉันจะไม่อยากรู้จักเขาได้ยังไงกันละคะ ก็เขาคือเจ้าบ่าวในอนาคตของเลยนะ
บ่ายวันหนึ่งที่ฉันเคลียร์งานในออฟฟิตจนเสร็จ ก็รีบขับรถเพื่อไปร้านอาหารของเขาอย่างรวดเร็ว
“อ้าวคุณ” เขาทักฉันทันทีที่พบ
ฉันยิ้มตอบเขากลับไป
“อาหารร้านผมอร่อยจนคุณต้องกลับมา อีกรอบเลยหรอครับเนี่ย” เขาถามฉันด้วยท่าทีหยอกล้อ
“ใช่ค่ะ อาหารร้านคุณถูกปากฉันมาก ยังไงวันนี้ฉันขอมาฝากท้องกับร้านคุณอีกรอบแล้วกันนะคะ” ฉันพูดพร้อมส่งยิ้ม
“ได้สิครับ ผมยินดีเลย” พูดจบเขาก็พาฉันเดินเข้ามาในร้านและทำสปาเก็ตตี้แสนน่ากินมาเสิร์ฟให้กับฉัน เมื่อได้อาหารฉันจึงรีบชวนเขาคุยด้วยทันที
“คุณว่างอยู่รึป่าวคะ” ฉันถามเขาเพราะเห็นว่าไม่ค่อยมีคนในร้าน เป็นช่วงเวลาที่ดีที่ฉันกับเขาจะได้พูดคุยกัน
“ครับ ผมว่างพอดีเลย” เขาตอบฉันพร้อมนั่งลงที่เก็าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ว่าแต่นี่คุณเปิดร้านมานานหรือยัง แล้วทำไมถึงมาเปิดร้านแถวนี้ละคะ” ฉันถามเขาไปทั้งที่ในใจฉัน มันรู้คำตอบจากการสืบค้นข้อมูลของเขามาหมดแล้ว
“ผมเปิดมาได้ 5 เดือนแล้วครับ ที่มาเปิดแถวนี้เพราะอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักของผมนะครับ” เขาตอบฉัน
“ฉันเห็นคุณมาที่ร้านคนเดียวตลอด คุณไม่มีแฟนหรอคะ” ฉันแกล้งถามเขาไป
“ผมไม่มีแฟนหรอกครับ ทุกวันนี้ผมยุ่งจนไม่มีเวลาหาแฟนเลยหนะครับ” เขาตอบฉันพร้อมหัวเราะ
“แล้วนี่คุณชื่ออะไรหรอครับ” เขาถามฉัน
“ฉันชื่อสีน้ำค่ะ ส่วนคุณชื่อเชฟตะวันใช่ไหมคะ” ฉันพูด
“ใช่แล้วครับ ดูเหมือนคุณจะรู้จักผมเมากกว่าที่ผมรู้จักคุณแน่ๆ” เขาพูดพลางหัวเราะ
