ตอนนั้นฉันอึ้งอยู่กับสิ่งที่เอกพูดและไม่ได้ตอบเอกกลับไป ทันใดนั้นเองที่บอยก็พูดขึ้นมาว่า
“ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้วผมขอพูดอะไรเลยแล้วกันว่า ผมกับปิ่นเคยคบกันจริงสมัยเรียน ตอนนั้นเราเลิกกันไปเพราะเรายังเด็ก เรายังไม่เข้าใจความรักมากนัก แต่ตอนนี้เราโตแล้ว เราพร้อมที่จะเริ่มความรักครั้งใหม่อีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ได้ขอปิ่นไป” บอยพูดแทรกขึ้นมา
หลังจากบอยพูดจบก็ทำเอาทุกคนในห้องทำงานนั้นเงียบกันไปหมด กับสิ่งที่บอยพูดรวมถึงฉันด้วย ฉันรีบเดินออกมาจากห้องทันที บอยจึงรีบวิ่งตามฉันออกมาและพูดกับฉันว่า
“ผมขอโทษ ที่พูดเรื่องของเราออกไปแบบนั้น แต่สถานการณ์มันบังคับ คุณจะให้ผมทำยังไง” บอยพูดพร้อมทำหน้าสำนึกผิด
“แล้วที่คุณพูดว่า อยากกลับมาคบกับฉันนี่คุณพูดจริงหรือป่าว” ฉันถามเขาไป
“ผมคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วแค่ไม่ได้ถามคุณออกไปตรงๆ ปิ่นผมรู้ว่าเรื่องของเราเมื่อก่อนมันทำให้ทั้งคุณและผมต้องเจ็บปวด แต่ผมก็เชื่อว่าในตอนนี้ความรู้สึกของเราเริ่มเปลี่ยนไป เรามาทิ้งเรื่องราวที่เลวร้ายในอดีตแล้วเริ่มต้นใหม่กันเถอะนะปิ่น ผมคิดถึงคุณจริงๆ” บอยพูดพลางน้ำตาคลอ
อย่าว่าแต่บอยเลยค่ะที่น้ำตาจะไหล เพราะสิ่งที่เขาพูดก็ทำเอาฉันร้องไห้ ที่ผ่านมาหลังจากเลิกกับบอยไป ฉันไม่ได้คบกับใครต่อ เพราะฉันยังมีความรู้สึกดีๆให้กับบอยอยู่ ฉันยังลืมเขาไม่ได้ และด้วยหตุผลนี่เองไม่ใช่เรื่องยาก ที่ฉันจะตอบตกลง ในการกลับไปคบกับบอยใหม่อีกรอบ
หลังจากที่เราตัดสินใจเริ่มต้นความรักกันใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้มันดีมาก เราไม่ต้องทะเลาะกันทุกวันเหมือนเมื่อก่อน มีแต่ความเข้าใจที่เรามีให้กัน มันก็อาจจะเกี่ยวกับอายุของพวกเราที่เมื่อเราโตขึ้นก็มีเหตุผลในการใช้ชีวิตมากขึ้น ฉันจึงอยากจะบอกกับทุกๆคนว่า หนังสือเล่มเดิมก็ไม่ใช่ว่าจะต้องจบแบบเดิมเสมอไป เพราะเมื่อคุณปรับความเข้าใจกันได้ ก็ไม่มีอะไรสายไปสำหรับการเริ่มต้นใหม่หรอกค่ะ
