โดย : มะลิ
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
เชื่อว่าในชีวิตของใครหลายๆคน คงเคยมีรักครั้งแรกกันใช่ไหมคะ มันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับใครหลายๆคน แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน สวัสดีค่ะฉันชื่อปิ่น ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่ก็เคยมีความรักครั้งแรกมาก่อน แต่ความรักครั้งนั้นของฉันมันไม่ใช่ความทรงจำที่ดีนะสิคะ
ย้อนไปสมัยตอนฉันเรียนอยู่ปี 1 ฉันได้เจอกับหนุ่มหล่อคนหนึ่งชื่อ บอย บอยเรียนอยู่คณะเดียวกันกับฉัน ตอนนั้นเขาเป็นหนุ่มฮอตของคณะเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าสาวๆคนไหนพบเจอเขาก็ตกตกหลุมรัก ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ฉันชอบบอยมากแต่ก็ไม่ได้กล้าเข้าไปจีบ จนเมื่อฉันขึ้นปี 2 บอยกลับเป็นคนที่มาจีบฉันเสียเอง ฉันและบอยจึงเริ่มคบกันตั้งแต่นั้นมา ตอนนั้นสำหรับฉันบอยเป็นผู้ชายที่ดีมากคนหนึ่ง เขาเข้าใจและตามใจฉันทุกอย่าง เราคบกันมาจนถึงตอนที่พวกเราเรียนจบ แต่เมื่ออายุเรามากขึ้นความรับผิดชอบในตัวของเราก็มากขึ้นเช่นกัน ฉันกับบอยเราเริ่มชีวิตการทำงานพร้อมกัน และย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน โดยพวกเราเช่าคอนโดไว้ เมื่อเวลาผ่านไปทั้งฉันและบอยก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจกัน ไม่มีเวลาให้กัน ความสบายใจที่เราอยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน มันเปลี่ยนเป็นความอึดอัด เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็เอามาทะเลาะกันได้ตลอด ความรักที่สดใสเหมือนในสมัยเรียนของเราเริ่มกลายเป็นความเกลียด เราจึงตัดสินใจที่จะเลิกและแยกกันไป แล้วความรักครั้งแรกของฉันก็จบไปตั้งแต่นั้น
หลังจากฉันเลิกกับบอย ฉันก็ย้ายออกมาจากคอนโดของเขา และมาเช่าคอนโดใหม่เองแถวที่ทำงาน ฉันกับเขาไม่มีการติดต่ออะไรกันอีกเลยตั้งแต่นั้น ฉันไม่ได้รับรู้ข่าวสารของเขาและเรายังบล็อคกันทุกช่องทางการสื่อสารกันอีกด้วย ต้องบอกว่าหลังจากเลิกกับเขาไปฉันก็ไม่ได้มีแฟนเลยนะคะ ชีวิตฉันหมดไปกับการทำงานเก็บเงิน จนเวลาผ่านมาหลายปี
ในวันหนึ่งที่ฉันก็เดินทางไปทำงานปกติ โดยในวันนี้จะมีพนักงานใหม่เข้ามาทำงานในฐานะหัวหน้าของฉันวันแรก โดยฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเมื่อฉันได้พบกับหัวหน้าคนนั้น นั่นมันบอยหนิ เขามาทำอะไรที่นี่กัน ฉันคิดในใจ ในขณะนั้นเองฉันคิดที่อยากจะหนีออกมาจากตรงนั้น แต่ฉันก็ทำไม่ได้เพราะเขาเข้ามาในฐานะหัวหน้างานฉัน ฉันจึงตัดสินใจออกไปต้อนรับเขาเหมือนปกติ
และเมื่อเขาพบกับฉัน หน้าตาของเขาก็ดูตกใจไปไม่ต่างจากฉันเลย ถ้าเป็นคนอื่นเจอแฟนเก่าก็อาจจะทักทายกันใช่ไหมคะ แต่ฉันกับบอยเรากลับทำเหมือนไม่รู้จักกันและพยายามเลี่ยงกันตลอดเสมอ และเมื่อที่ทั้งเขาและฉันทำงานในบริษัทเดียวกันมาได้สักพัก ทางบริษัทก็มีโปรเจคใหม่โดยในทีมพัฒนาโปรเจค มีฉันพนักงานคนอื่นและก็มีบอยเป็นหัวหน้าทีม ฉันอึดอัดที่จะต้องมาทำงานกับบอย แต่มันก็ไม่สามารถเลี่ยงได้ วันนั้นเองที่อยู่ดีๆบอยก็เดินมาหาฉันที่โต๊ะทำงานและพูดกับฉันว่า
“คุณปิ่น ผมขอคุยด้วยหน่อย ช่วยตามผมมาพักนึงจะได้ไหม” พูดจบเขาก็เดินนำฉันออกมา โดยเราสองคนเดินออกมาจนถึงที่เงียบๆไม่มีคน
“เป็นไงบ้างสบายดีไหม” เขาถามฉัน
“ก็ดี จนมีคุณมาเป็นหัวหน้านี่แหละ” ฉันตอบเขาไป
