ขอโทษนะครับนักบอลคนนี้แฟนผม : ไอนที

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

โดย : ไอนที
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)

“เฮ้ยๆ มึงทางนี้ๆ” เสียงไอ้เตนท์เพื่อนซี้คนเดียวของผม เรียกเพื่อนในทีมให้ส่งบอลไปให้มันที่กำลังว่างอยู่

หลังเลิกเรียน ตอนเย็น อากาศดีๆ แบบนี้เช่นเคย ที่ผมต้องมานั่งเฝ้าไอ้เตนท์ซ้อมบอล เพราะมันเป็นนักฟุตบอลมหาลัย ต้องมาซ้อมเกือบทุกวัน แล้วผมก็ต้องมานั่งเฝ้ามันเพื่อรอไปกินข้าวเย็นพร้อมกัน  ผมนี่ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ไม่ใช่ไรหรอก ถ้าผมไม่รอมันผมก็ต้องกินข้าวคนเดียว มันจะอร่อยได้ยังไงล่ะ ถือซะว่ามานั่งพักผ่อนสมองหลังเรียนเสร็จละกัน

ปี๊ดๆๆ ! กรรมการเป่านกหวีดหมดเวลาทำการแข่งขัน ทีมของไอ้เตนท์เป็นฝ่ายชนะ ทุกคนในทีมต่างวิ่งกรูไปกอดไอ้เตนท์ที่เป็นคนทำประตูได้ ที่ทุกคนดีใจเป็นพิเศษก็เพราะว่าทีมที่ชนะ ไม่ต้องเป็นคนเก็บอุปกรณ์การซ้อมน่ะสิ

กรี๊ดๆ อร้ายๆ เสียงผู้หญิงที่ไหนมากรี๊ดซะดังขนาดนี้ แล้วกรี๊ดอะไรกันวะ ผมหันไปดูต้นเสียงว่ามาจากที่ไหน แล้วก็มองไปยังปลายสายตาของต้นเสียงนั้น ก็พบว่าไอ้เตนท์มันถอดเสื้อ ถึงว่าทำไมสาวๆถึงกรี๊ด ผมเบะปากนิดหน่อย เหอะไอ้นี่ขี้โชว์ชะมัด ถอดเสื้อโชว์หุ่นแซบๆ ตลอด อวดสาวๆ ไปทั่ว กลัวคนไม่รู้มั้งว่าหุ่นดี

เฮ้อ ทำไมผมต้องมานั่งเฝ้าไอ้เพื่อนขี้โชว์คนนี้ด้วยวะ ทำไมผมไม่มีเพื่อนสัก 10 คนจะได้ไม่ต้องมารอมันซ้อมเนี่ย ผมรำคาญชะมัด หมั่นไส้ คิดว่าหล่อมากมั้ง

“เฮ้ยรอนานมั้ยวะ” ไอ้คนขี้โชว์ วิ่งมาหาผมพร้อมกับถามว่ารอนานรึเปล่า

“ไม่อ่ะ ไปเถอะ” ผมตอบปัดๆ พร้อมเดินหนี ก็ผมหมั่นไส้มันนิ จะโชว์อะไรนักหนา

“เฮ้ย ไอ้เฟรนด์มึงเป็นอะไรเนี่ย”

“เปล่าสักหน่อย”

“มึงเป็นไรมึงก็บอกกูดิ” ไอ้เตนท์พยายามเอาคำตอบจากผม

“เปล่า กูแค่รำคาญเสียงกรี๊ดสาวๆ พวกนั้น”

“เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะ ว่านี่มึงหึงกู ที่กูถอดเสื้ออ่ะ” ไอ้เตนท์ถามผมแล้วยิ้มชอบใจ

“บ้าป๊ะ ทำไมกูต้องหึงมึง กูกับมึงไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” //พร้อมกับหลบสายตา

“น่ะ แล้วมึงหลบสายตากูทำไม มึงหึงกูหรอๆ” ไอ้เตนท์ยังพยายามถามผมไม่เลิก และดูมันจะมีความสุขนะที่ได้เห็นผมหึง แต่ผมจะหึงมันได้ไง ผมกับมันไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อย ผมก็แค่นั่งเฝ้ามันซ้อมบอลทุกครั้ง ซื้อน้ำมาให้ ส่วนมันก็คอยพาผมไปกินข้าว พาผมไปเที่ยวบ่อยๆ มันต่างจากเพื่อนกันตรงไหน ตรงไหน !!!! (ยังจะถามอีก)

“มึงอย่ามากวนตีนกูไอ้เตนท์”

“กูกวนตีนอะไรมึง มึงดูหน้ามึงตอนนี้ดิ หน้าบูดเป็นตูดลิง ทั้งที่ตอนกูชนะมึงยังยิ้มแปล้นอยู่เลย แต่พอกูถอดเสื้อมึงก็มาเป็นงี้ มึงยังจะปฏิเสธกูอีกหรอ ว่ามึงไม่ได้หึงกูอ่ะ”

“มึงเป็นอะไรกับกู”ผมถามไอ้เตนท์ไป

“ก็เพื่อนซี้มึงไง”

“นั่นไง มึงไม่ใช่แฟนกู ทำไมกูต้องหึงมึงด้วย ประสาทแดกละมึงอ่ะ”

“เออๆ ไม่หึงก็ไม่หึง”

พอพวกเราคุยกันเรื่องนี้เสร็จ เราก็ไปกินข้าวกันที่ร้านประจำของเรา

“กินไรมึง” ไอ้เตนท์ถามผม

“เหมือนเดิม” ผมพูดแค่นี้ไอ้เตนท์ก็รู้เรื่องแล้ว เพราะผมกินอันเดิมมาจะ 3 วันละ ก็มันอร่อยนี่นา

“กินแต่อันเดิม มึงไม่เบื่อหรอ”

“กูไปนั่งเฝ้ามึงซ้อมบอล กูเบื่อกว่านี้อีก” ผมแกล้งแซวไอ้เตนท์ไป แต่จริงๆ ผมก็อยากไปดูมันซ้อมแหละ ดีกว่าไม่มีไรทำ ว่างแล้วก็จะเบื่อ

“ปากดีนะมึงอ่ะ เดี๋ยวจะโดน”

“โดนไร มึงจะทำไรกู” ผมถามไอ้คนที่อยู่ตรงหน้า