หนุ่มแบงค์ที่ต้องเดินจากบ้านออกไปปากซอยเพื่อนั่งรถเมล์ไปทำงาน
วันหนึ่งระหว่างทาง เขาเดินผ่านชายชรา อายุราว 70 ชายคนนั้นก็ตะโกนขึ้น
“แกนี่มันอวดดี จองหอง คิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นนักหรือ โถ่เอ้ย ! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน”
หนุ่มแบงค์เร่งฝีเท้าเดินด้วยความตกใจ และย้ำคิดตลอดวันว่าลุงคนนั้นเป็นใคร
ในวันถัดมาก็เจอลุงคนเดิมอีก
“อีกแล้วนะแก ฉันเตือนแล้วนะว่าอย่าอวดดี ไปเลยนะรีบไปให้พ้นหน้า เกลียดนักพวกไม่รู้จักบุญคุณคน”
และเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นตลอดสัปดาห์ จนเขารู้สึกหดหู่ ทุกข์ใจ และเฝ้าถามตัวเองว่าเขาผิดอะไร และไปทำอะไรให้ลุงไม่พอใจ
ตกเย็นวันหนึ่งขณะกลับจากทำงาน ก็เจอกับป้าดา ซึ่งอาศัยอยู่ในซอยมานาน เลยได้ถามไถ่
“ป้าดารู้จักลุงคนนั้นไหมคับ ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้แกไม่พอใจ แกตะโกนด่าผมมาหลายวันแล้วครับ”
“อ๋อ นั่นพ่อน้องอร เห็นว่าเพิ่งรับมาจากต่างจังหวัด สติแกไม่ค่อยดี”
ป้าดาตอบ
บางครั้งเราก็ปล่อยใจให้เป็นทุกข์ไปกับความไม่รู้
