มึง! เขามาดูสตอรี่กู เขาชอบกูเเน่ๆ : Alistonut

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

ตึ๊ง! ตึ๊ง!

กินไปจนจะหมดจานโทรศัพท์ผมก็มีแจ้งเตือนมาครับ และนั้นทำให้ผมถึงกับสำลักเลยครับงานนี้ พี่ฟ้าร้องอนุญาตให้ผมฟอลไอจีเขาครับ แต่ที่มากไปกว่านั้นคือ เขาฟอลผมกลับด้วยครับ แม่เจ้าผมกรี๊ดได้มั้ยครับ มันเป็นความรู้สึกชนะอ่ะครับทุกคน อย่าเกลียดผมนะก็เนี่ยพี่เขาติดตามคน แค่ 42 คนเอง แล้วผมเป็นคนที่ 43 มันน่าดีใจมั้ยล่ะครับ

“ตองมึง พี่ฟ้าร้องฟอลไอจีกูกลับด้วยว่ะ” ผมหันไปบอกตองมันครับให้มันกรี๊ดไปกับผมด้วย

“เห้ย สีน้ำ! จริงปะ ไหนเอามาดู….เห้ย! ได้ยังไงอ่ะมึงทำยังไงอ่ะทำไมเขารับฟอลมึงวะ ปกติพี่เขาไม่รับใครเลยนะเว้ยมีแค่พี่ หรือคนรู้จักเขา แล้วนี่พี่เขาฟอลมึงกลับเลยอ่อ อะไรวะเป็นไปได้ไงเนี่ย” เห็นมั้ยล่ะครับบอกใคร เขาก็ตกใจกันทั้งนั้น แต่พี่เขาแอบกดผิดปะวะต้องรอดูไปก่อนครับเดี๋ยวดีใจเก้ออีก

“ใจหนึ่งกูก็ดีใจนะมึง แต่อีกใจกูก็กลัวเขาจะกดผิดว่ะ กูควรทำไงดีวะมึง”

“งั้นเอางี้ มึงลองอัพสตอรี่ดูดิ ถ้าเขาเข้ามาดูก็จะเห็นว่ามึงเป็นใคร แล้วเขาคงนึกออกว่าไม่รู้จักมึงแล้วกดอันฟอล แต่ถ้าเขาไม่ได้อันฟอลเขาคงตั้งใจฟอลมึงตั้งแต่แรก” ใบตองมันพูดมีเหตุผลครับ

ผมเลยทำการถ่ายสตอรี่ป้าที่กำลังหันหลังทำกับข้าวอยู่แล้วพิมพ์แคปชั่นว่า ‘ป้าครับผมหิวแล้ว แต่ผมจะใจเย็น’ รอไม่ถึง 1นาทีก็มีคนเขามาดู ผมเลยเลื่อนๆ ดูว่าพี่เขามาดูสตอรี่ผมหรือยัง ปรากฏว่ายังครับ เลยกดไปเล่นอย่างอื่นรอ แล้วเข้ามาดูอีกครั้งนี้มีแล้วครับพี่เขาเข้ามาสตอรี่ผม

“มึงงง พี่เขามาดูสตอรี่กูแล้วว่ะ แล้วพี่เขาก็ยังไม่ได้อันฟอลกูด้วยอ่ะ”

“แสดงว่าเขาตั้งใจฟอลมึงสีน้ำ อร๊ายยย กูดีใจเหมือนกูโดนเขาฟอลกูเอง” ผมเองก็ดีใจครับ แต่ก็ยังไม่วางใจมาก
.
.
.

วันต่อมา…

วันนี้ก็มีการรับน้องอีกวันครับ ในระหว่างนั้นก็มีทั้งสนุกทั้งกดดันปนๆ กันไป แต่ก็ดีครับได้มิตรภาพดีๆ กับเพื่อนไปเยอะเลย

“คุณคนที่มาสายเมื่อวานน่ะ คุยอะไร ทำไมไม่ฟังผม”พี่ว๊ากคนนั้นว่าผมอีกแล้วครับ เมื่อกี้ผมแค่หันไปหาเพื่อนนิดเดียวเองนะ หาเรื่องกันอีกจนได้ ทำให้ผมต้องยืนขึ้นและยืนให้เขาด่า

“เห้ยมึง ฟ้าร้องมาว่ะ” มีพี่คนหนึ่งตะโกนบอกพี่ว๊ากครับ ทำให้ทุกคนเลิกสนใจพี่เขาไป แล้วไปสนใจพี่ฟ้าร้องแทนสมน้ำหน้า!

“พี่ฟ้าร้องมาทำอะไรแถวนี้ครับ” มีรุ่นพี่คนหนึ่งทักขึ้นมาครับ

“ผมมีสิทธิที่จะเดินมาดูกิจกรรม ทุกกิจกรรมของคณะนะครับ เผื่อพวกคุณลืม” พี่เขาตอบออกมาแต่ตาเขาจ้องผมไม่ขยับไปไหนเลยครับ  ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่ผมเขินนะครับ พี่เลิกจ้องผมได้แล้ว เอ๊ะ รึพี่เขาจะจำได้ว่าผมเป็นเจ้าของไอจีนั้น

“เอาล่ะ น้องนั่งลงได้” แล้วพี่ว๊ากคนนั้นก็เลิกเล่นงานผมแล้วครับ ครั้งนี้ผมเป็นหนี้พี่ฟ้าร้องอีกแล้ว TT ขอบคุณมากครับพี่ผมจะจงรักภักดีต่อพี่ตลอดไป