โดย : Alistonut
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
ในชีวิตเราจะมีคนผ่านมามากมาย และทุกคนที่ผ่านเข้ามาเขาจะจากเราไม่วันใดก็วันหนึ่งไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างที่เขาเคยพูดกันว่า มีพบก็ต้องมีจาก มีพรากก็ต้องมีเจอกันอีก เวลาจะนำพาคนที่มีวาสนามาพบเจอ และเวลาจะนำพาคนที่หมดวาสนาจากกันไป ความรักจะเข้ามาสอนให้เรารู้จักสุขและทุกข์ และสุดท้ายความรักจะสอนให้เรารู้จักที่จะปล่อยวาง…
คำพูดสอนใจนี้ผมเปิดเจอในเฟสบุ๊คที่มีคนเขาแชร์มา จนผมได้เห็นมันเข้าและมันก็กระแทกใจผมอย่างแรงเลยครับ แต่สิ่งที่ทำให้ผมหนักใจอยู่ตอนนี้ก็คือการปล่อยวาง…ผมยังทำไม่ได้….
ผมชื่อ เจแปน ครับเป็นนักศึกษาทันตะปี 2 ตอนนี้โส๊ดโสดโสดมากถึงมากที่สุด เพราะผมได้เลิกกับแฟนที่คบกัน 2 ปีไปเมื่ออาทิตย์ก่อนนี้เองครับ จนถึงตอนนี้ก็ยังเฮิทอยู่เลยครับ ไม่รู้ว่าเขาจะเศร้าเหมือนผมมั้ย เหตุผลที่เราเลิกกันมันก็ช่างเป็นอะไรที่ก๊องแก๊งมากครับก็ ภูผา (ชื่อแฟนเก่าผมน่ะครับ) เขาดันหึงผมกับอั๋นเพื่อนชายในกลุ่มของผม ซึ่งจริงๆ มันก็ไม่มีอะไรหรอกครับวันนั้นเพื่อนๆ พากันนัดฉลองสอบกลางภาคแล้วผมเมาจนกลับไม่ไหวอั๋นมันเลยไปส่งที่ห้อง แต่ตอนมันจะโยนผมไปที่เตียงผมดันดึงมันลงมาด้วยพอดีกับที่ภูผามันเปิดประตูมาเจอพอดี วันนั้นเราเลยทะเลาะกัน จนสุดท้ายผมก็บอกเลิกมันไปทั้งๆ ที่สติไม่เต็มร้อย พอสติกลับมาครบถ้วนถึงได้เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าทำอะไรลงไป แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วครับเพราะภูผาบล็อกผมทุกช่องทางการติดต่อ ไปหาที่คณะก็ไม่เจอ ผมก็เลยมานั่งเศร้าอยู่แบบนี้ไงครับ
“เจแปนเมื่อวานกูเห็นภูผาไปนั่งกินข้าวกับหมวยสองคนว่ะ ภูผามันมีแฟนใหม่ละอ่อ” เปิ้ลเพื่อนผมเอ่ยขึ้นครับในตอนที่เรามากินข้าวกันที่โรงอาหารคณะครับ และสิ่งที่เธอพูดก็ทำให้เศร้ากว่าเดิมอีกครับ เราสองคนคงกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วจริงๆ
แต่เอ๊ะ…ทำไมเขาถึงมีใหม่เร็วจังล่ะ ตั้งแต่เลิกกันผมยังเสียใจแล้วเสียใจอีก แต่เขากลับมีใหม่แล้ว หรือว่าจริงๆ แล้วเขาจะตั้งใจทะเลาะกันกับผมเพื่อที่จะหาเรื่องมาเลิกกับผมแล้วไปคบกับคนอื่น ผมว่าแล้วปกติเขาไม่ได้เป็นคนไร้เหตุผลจนไม่ฟังกันแบบนั้น ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ผมไม่น่าเลย ไม่น่าพยายามติดต่อเพื่อง้อเขาเลย เหอะ! พอกันทีผมต้องมูฟออนได้แล้ว
“ปล่อยเขาไปเถอะ เลิกกันแล้วก็เลิกกันไป” ผมบอกกับเปิ้ลไป
“แปนมึงอย่าคิดมาก จริงๆ ภูผากับหวานอาจจะเป็นเพื่อนกันแล้วไปกินข้าวด้วยกันก็ได้นะมึง” จ๋าเพื่อนอีกคนพูดขึ้นครับหลังจากเห็นผมทำหน้าผิดหวัง
“ขอโทษด้วยนะแปน เพราะกูพวกมึงเลยเลิกกัน” อั๋นมันพูดครับ มันคงจะคิดว่าเป็นความผิดของมันน่ะครับ
“มันไม่ใช่ความผิดมึงหรอกอั๋น เขาคงต้องการที่จะเลิกกับกูตั้งแต่แรกอยู่แล้ว…” ผมบอกมันยิ้มๆ ช่างเป็นยิ้มที่ฝีนเหลือเกินครับ หึหึ