หลังจากนั้นฉันกับเขาก็ได้พูดคุยกันต่อ ต้องบอกว่ามันแปลกมาก ที่ฉันเพิ่งรู้จักเขาได้ไม่นานแต่เรากลับคุยกันได้ถูกคอถึงขนาดนี้ และหลังจากวันนั้นฉันก็มักจะแวะเข้าไปที่ร้านเขาบ่อยๆโดนให้เหตุผลกับเขาว่า อาหารร้านเขาถูกปากฉัน แต่เหตุผลจริงๆคือ ฉันอยากมาหาเขานั่นเอง ด้วยเหตุนี่เองที่ทำให้ฉันกับเขาเริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่เรื่องที่จะทำให้เขากับฉันเปลี่ยนสถานะจากคนสนิทเป็นคนรู้ใจ ก็คงจะเป็นเรื่องที่ฉันกำลังจะเล่าต่อไปนี่แหละค่ะ
วันหนึ่งที่ฉันเข้าออฟฟิตไปทำงานเหมือนปกติแต่วันนี้หัวหน้ากลับเรียกฉันเข้าไปพบก่อนที่ฉันจะเดินไปถึงโต๊ะทำงานด้วยซ้ำ เมื่อฉันเปิดประตูเข้าห้องหัวหน้าไปฉันก็ได้เจอกับเชฟตะวัน นั่งรอฉันอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“สีน้ำมาพอดีเลย มานั่งก่อนสิ ” หัวหน้าฉันพูด
ฉันจึงเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาข้างๆกับเชฟตะวัน
“เอาหละถ้าทุกคนมากันพร้อมแล้ว ผมก็จะเริ่มพูดเลยแล้วกันนะ ตอนนี้บริษัทของเรามีโปรเจคใหม่ คือจะให้นักรีวิวอย่างสีน้ำ และเชฟชื่อดังอย่างตะวัน เดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อหาวัตถุดิบมาประกอบอาหารจานเด็ดด้วยกัน” เมื่อหัวหน้าของฉันพูดจบฉันกับเชฟตะวันก็หันมามองหน้ากันทันที
“แล้วโปรเจคนี้จะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่คะหัวหน้า” ฉันถาม
“โปรเจคนี้เราต้องรีบทำให้เสร็จ เพราะฉะนั้นคุณสองคนจะต้องเดินทางกันในวันมะรืนนี้เลย” หัวหน้าตอบฉับ
“ว่าแต่จังหวัดที่จะให้เราไปคือจังหวัดอะไรหรอครับ” เชฟตะวันถาม
“จังหวัดกระบี่ เพราะลูกค้าที่จ้างเราอยากได้อาหารทะเลเป็นส่วนใหญ่” หัวหน้าตอบ
หลังจากประชุมเสร็จ เวลาก็ล่วงเลยมาถึงวันที่เราต้องเดินทางไปกระบี่ วันนั้นฉันนั่งรถแท็กซี่มาลงที่สนามบิน หลังจากมาถึงได้ไม่นานเชฟตะวันก็มาถึงเหมือนกัน เราทั้งสองคนเลยเดินไปเช็คอินพร้อมกัน และเดินทางจากกรุงเทพมาถึงกระบี่โดยใช้เวลาแค่ชั่วโมงกว่าๆ เมื่อถึงโรงแรมเราก็แยกย้ายกับไปเก็บสัมภาระของตัวเอง และลงที่เคาเตอร์โรงแรมพร้อมกัน
“เราจะไปที่ไหนกันก่อนดีครับ” เชฟตะวันถามฉัน
“หัวหน้าบอกว่าให้เรา ไปที่ตลอดปลาแถวชายหาดกันก่อนค่ะ” พูดจบฉันกับเขาก็เดินทางไปยังตลาดปลาทันที เมื่อไปถึงภาพทะเลที่แสนสวยก็ทำเอาฉันยิ้มไม่หุบ จนฉันลืมสนใจเรื่องวัตถุดิบไปเลย
“คุณสีน้ำครับ” เชฟตะวันเรียกฉัน
“ค่ะ” ฉันตอบเขาพร้อมสะดุ้ง
