โดย : ตรีเนตร
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media & เติมฝัน (termfun.com)
วันหนึ่งผมไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่นครปฐม พอถึงบ่ายแก่ ๆ ได้ตั้งวงกินเหล้ากันเสียงเฮฮา คุยกันไม่รู้เรื่องอะไรต่อเรื่องอะไรล่อกันขรมทีเดียว มีอยู่คนหนึ่งผมสังเกตแกยิ้มให้ไปทั่ว ไม่พูดไม่จา ใครหันไปคุยด้วยก็ยิ้มกับพยักหน้าสองอย่าง ผมส่งเหล้าแกก็กิน แล้วยกมือเป็นการขอบคุณ แรกๆ คิดว่าเป็นใบ้ แต่เราคุยอะไรกันได้ยินหมด อดรนไม่ไหวจึงกระซิบถามเพื่อน ชื่อบุญซู
“ไอ้ซู คนนี้ขี้เกียจพูดหรือกลัวเกสรร่วงออกจากจากปากวะ เห็นหัวเราะกับพยักหน้าเท่านั้น”
เพื่อนหันมองคนที่ผมพยักหน้าบอก แล้วหัวเราะเอ่ยตอบ
“อ๋อ ข้าลืมให้รู้ไปมันไม่มีเสียง”
“เป็นอะไร แต่กำเนิดหรือเปล่า”
“ไม่หรอก เพิ่งสองสามปีมานี่เอง อยู่ๆ ไม่มีเสียงไปเสียเฉย ๆ”
“ถุงลมโปร่งพองน่ะสิ”
“ไม่ไช่ มันไม่สูบบุหรี่ ไปตรวจมาเรียบร้อยหมอหาสาเหตุไม่ได้”
“เอ ต้องมีอะไรสักอย่างที่ผิดปกติ กินเหล้ามากสิท่า”
“แล้วมึงเล่า แดกหัวลานทำไมเสียงแจ๋ว นี่มันนาน ๆ กินทีข้าเรียกถึงมา ตามธรรมดาไม่อยาก
สังสรรค์กับใคร” บุญซูมองหน้าผู้นั้น
“จะสังสรรค์ได้อย่างไรวะ ก็พูดไม่ได้ เอ็งนี่บ้าหรือเปล่า”ผมต่อว่า
“ก็ใช่น่ะซี มันถึงชอบเก็บตัว”
“แต่ได้ยินชัดแจ๋วใช่ไหม”
“เออ”
“ข้าอยากคุยด้วยจัง ให้มานั่งข้าง ๆข้าหน่อยได้ไหมชู”ผมขอร้อง
เพื่อนจึงว่า จะเป็นไรไป แล้วพยักหน้าให้คนไม่พูดมานั่งข้างผม
“เขาชื่ออะไรวะ จะได้เรียกถูก”ผมถามก่อนที่ผู้นั้นจะลุกมานั่ง
“ป๊อก”บุญชูตอบห้วนและสั้นจนผมต้องย้ำ
“ชื่อจริงนะ.”
“เออ”คงห่วงเหล้าจนขี้เกียจตอบยาวผมเขยิบที่ให้คุณป๊อกแกนั่ง
พลางส่งเหล้าแกสั่นหน้าแล้วชูแก้วที่ตนเองถือมาให้ผมดู แสดงว่ามีแล้ว
“พูดไม่ได้เลยหรือครับ”ผมเริ่มก่อน
เจ้าบุญชูคงเมาได้ระดับจึงเอ่ยตอบเสียเอง
“ก็บอกแล้วพูดไม่ได้ แต่ไม่มีเสียงเอ็งก็จับปากเอาซี”
นายป๊อกยิ้มอายๆ แล้วพยักหน้ากับผมเป็นเชิงจริงอย่างบุญชูว่าจึงเอ่ยต่อ
“เป็นอะไรมาก่อนครับ”
“ฮื่อ” ป๊อกสั่นหน้า บอกความหมายว่าไม่ได้เป็นอะไร
“หลอดลมอักเสบ”ผมถามอีก
“ฮื่อ”
“เอ แล้วทำไมอยู่ ๆเป็น”
